Ułożenie zdań z rozsypanych wyrazów: Praktyczne wyjaśnienie składni zdania w języku angielskim.

Oczywiście, zacznijmy od ułożenia zdań z podanych rozsypanych wyrazów:

a. I rarely drink coffee. Zacznijmy od podmiotu zdania, którym jest “I” (ja). Następnie umieszczamy przysłówek częstotliwości “rarely” (rzadko), który mówi nam, jak często wykonujemy czynność. Czasownik “drink” (piję) wskazuje na czynność, a “coffee” (kawę) jest dopełnieniem – przedmiotem czynności. Możemy również zauważyć, że wyraz “tea” nie pasuje do konstrukcji zdania, więc go pomijamy.

b. Who is that man over there? Zaczynamy od słowa “who” (kto), które wskazuje, że będzie to pytanie. “Is” (jest) jest tu czasownikiem, a “that man” (tamten mężczyzna) to podmiot, o który pytamy. “Over there” (tam) to określenie miejsca, które mówi nam, gdzie znajduje się mężczyzna.

c. I usually go to bed early. Podmiot “I” (ja) znowu na początku zdania. “Usually” (zazwyczaj) jest przysłówkiem częstotliwości, opisującym, jak często wykonujemy czynność. “Go” (idę) to czasownik, a “to bed” (do łóżka) wskazuje miejsce, do którego się udajemy. “Early” (wcześnie) to przysłówek określający, kiedy to robimy.

d. His story is almost unbelievable. Zaczynamy od zaimka dzierżawczego “his” (jego), który mówi, do kogo należy historia. “Story” (historia) to podmiot zdania. “Is” (jest) to czasownik, a “almost unbelievable” (prawie niewiarygodna) to fraza przydawkowa, która opisuje historię.

e. Are you old enough to buy cigarettes? Rozpoczynamy od czasownika “are” (czy), ponieważ to zdanie jest pytaniem. Podmiot “you” (ty) występuje tuż po nim. “Old enough” (wystarczająco starszy/starsza) to fraza określająca czy ktoś ma odpowiedni wiek. “To buy” (aby kupić) to nieskończona forma czasownika, a “cigarettes” (papierosy) to obiekt zakupu.

f. Paul plays the piano very well. Podmiotem zdania jest “Paul”. “Plays” (gra) to czasownik opisujący czynność. “The piano” (na pianinie) określa na jakim instrumencie. “Very well” (bardzo dobrze) to przysłówki określające jakość gry na pianinie.

g. We are always happy to see you. Podmiotem zdania jest “we” (my). “Are” (jesteśmy) to czasownik. “Always” (zawsze) to przysłówek częstotliwości. “Happy” (szczęśliwi) to przymiotnik opisujący nasz stan. “To see” (zobaczyć) to nieskończona forma czasownika, a “you” (ciebie) to osoba, którą jesteśmy szczęśliwi widzieć.

h. Tom has never been in hospital before. Podmiotem zdania jest “Tom”. “Has” (ma) to pomocniczy czasownik używany w czasach Perfect. “Never” (nigdy) to przysłówek częstotliwości, a “been in hospital” (był w szpitalu) to fraza opisująca doświadczenie. “Before” (przedtem) to przysłówek określający, kiedy to się nie wydarzyło.

Mam nadzieję, że wyjaśnienie było pomocne i zrozumiałe. Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub potrzebujesz dalszych wyjaśnień, daj mi znać!