"Analiza poetyki romantycznej w utworze "Romantyczność" Adama Mickiewicza"

Akcja utworu “Romantyczność” Adama Mickiewicza rozgrywa się wieczorem, w ogrodzie, gdzie rozmawiają ze sobą dwie postacie: Wieszcza i Krytyka. Możemy to wywnioskować na podstawie pierwszych wersów wiersza, które brzmią:

“W ogrodzie północ, księżyc lśni na krzewach, Wiatr w gałęziach szeleści, woda w sadzawce mruczy.”

Widzimy tutaj opis scenerii ogrodu w nocy, przy świetle księżyca. Mickiewicz wykorzystuje romantyczne motywy przyrody, aby stworzyć atmosferę tajemniczości i refleksji, która jest typowa dla epoki romantyzmu.

Dodatkowo, w utworze poeta porusza kwestię wyobraźni i rozumu, reprezentowanych przez postacie Wieszcza i Krytyka. Wieszcza jest pełen wiary w ludzką wyobraźnię i wrażliwość, wierzy w istnienie duchów i niewidzialnego świata, podczas gdy Krytyk jest postacią racjonalną, sceptyczną, która wierzy tylko w to, co można zobaczyć i zmierzyć.

Podsumowując, akcja “Romantyczności” rozgrywa się w nocy, w ogrodzie, gdzie dwa różne światopoglądy - romantyczny i oświeceniowy - są konfrontowane w rozmowie między Wieszczem a Krytykiem.