Równanie różniczkowe, które mamy rozwiązać, wygląda następująco:
(2xy+excosy)dx+(x2−exsiny+2y)dy=0.
Aby rozwiązać to równanie, poszukamy funkcji potencjału Φ(x,y), takiej że:
∂x∂Φ=2xy+excosy,∂y∂Φ=x2−exsiny+2y.
Zaczniemy od znalezienia funkcji Φ(x,y), całkując wyrażenie ∂x∂Φ po x:
Φ(x,y)=∫(2xy+excosy)dx=x2y+excosy+f(y),
gdzie f(y) jest funkcją tylko zmiennej y, która pojawiła się w wyniku całkowania nieoznaczonych po x.
Teraz, aby znaleźć funkcję f(y), skorzystamy z drugiego równania:
∂y∂Φ=x2+dydf(y)=x2−exsiny+2y.
Stąd:
dydf(y)=−exsiny+2y.
Ponieważ f(y) jest funkcją tylko zmiennej y, wyrażenie −exsiny musi być równe zero, co oznacza, że f(y) nie może zawierać x. Zatem jedynym składnikiem równania, który może być częścią f(y), jest 2y. Całkujemy to wyrażenie po y:
f(y)=∫2ydy=y2.
Teraz mamy pełną postać funkcji potencjału Φ(x,y):
Φ(x,y)=x2y+excosy+y2.
Rozwiązaniem równania różniczkowego jest zbiór poziomic funkcji Φ(x,y), czyli zbiór punktów (x,y), dla których Φ(x,y)=C, gdzie C jest stałą. Zatem ogólne rozwiązanie równania różniczkowego ma postać:
x2y+excosy+y2=C,
gdzie C jest dowolną stałą rzeczywistą.